Het gastkindje is vandaag, 19 juli, precies 4 maanden oud. Hij ligt tevreden te kijken naar mij en maakt wat geluidjes. Ik kijk hem aan en zeg iets terug: “mmmm”. Hij lacht vriendelijk naar me en laat zo weten dat hij wel in is voor een praatje. Ik herhaal het een paar keer. Hij lacht telkens als hij het geluid hoort maar kan dit zelf niet nadoen. Hij kijkt aandachtig naar mijn mond als ik “mmmm”zeg en beweegt zelf zijn hele mond op allerlei komische manieren om de lippen op elkaar te krijgen. Het lukt hem (nog) niet, maar de waardering voor mijn geluid is groot: hele lieve lachjes na elke keer als ik het zeg. Hij blijft terugkijken en laat nu een duidelijke “rrrrr” horen. Ik reageer op wat hij zegt door ook “rrrrr” te zeggen en blijf hem intussen aankijken. Hij lacht zijn allerliefste glimlach en laat zo weten dat hij dit spelletje wel kan waarderen. Hij maakt nog een keer het “rrrrr” -geluid waarop ik reageer met hetzelfde te zeggen. Hij lacht weer breeduit. Dit herhaalt zich een aantal keren en we hebben hier beiden veel plezier om. Opeens verandert de “rrrrr”tot “rrrrgggg”. Natuurlijk kan ik niet achterblijven en doe hem na. Verwondert luistert hij hiernaar. En dan ineens weer die hele brede glimlach die laat zien dat hij het met me eens is en dat we een aller-gezelligst gesprekje hebben. Met een beetje fantasie lijkt het of hij “regen” uitspreekt. Daar hoeven we vandaag niet bang voor te zijn, de zon schijnt, er hangt wat sluierbewolking en de temperatuur is gestegen tot 28 graden. Tijd om de koelte binnen op te zoeken.

Zie ook: Stimuleren van de taalontwikkeling